Andlöst vackert – så bra var Beyoncés konsert låt för låt
Publicerad 2013-05-30
Beyoncé får hela Globen att sjunga med
Run the world (girls)
Bulldozer-r’n’b. I några minuter känns det som om kvinnor styr världen och att någon måste byta kön på James Browns ballad ”It’s a man’s man’s man’s world”.
End of time
Beyoncé stampar i gång det stötiga beatet. Koreografin känns viktigare än låten.
Flaws and all
Queen Bee sjunger om att vara en bitch på morgonen och en jobbig person på eftermiddagen. Låter mer som ett albumintro än en riktig låt.
If I were a boy
Verves ”Bittersweet symphony” och hårdrockriff vävs in i en av Beyoncés starkaste singlar. Tyvärr rätt livlös på grund av ljudet. Just här låter det tomburk.
Get me bodied
Djup dancehallbas och smattrande rytmer. Det är imponerande att Beyoncé kan göra soul av musik som passar bättre för ett träningspass.
Baby boy
Mixen av dancehall och r’n’b fortsätter. Man förstår varför duetten med Sean Paul toppade amerikanska singellistan i nio veckor.
Diva
Attityden är hårdare än hiphop. Själva låten är en bagatell.
Naughty girl
Det mer burleska och barnförbjudna segmentet. Donna Summers discoporriga ”I love to love you baby” pulserar in och ut i en version som är mer tam än nasty.
Party
Med jämna mellanrum hyllar Beyoncé den soul och r’n’b som hon växte upp med. Värmen från Whitney Houstons och Maria Careys tidiga popsinglar spökar i ”Party”.
Freakum dress
Beyoncé och dansarna klär upp sig i aftonklänningar. Men attacken påminner om hur en tungviktsboxare går loss på en sandsäck.
I care
Rösten är fem plus. Gitarristens okänsliga pudelsolo är knappt två.
I miss you
Suggestiv och elektronisk ballad. Enastående på skiva. Men här misshandlar arenans dova och brötiga ljud låten med knogjärn.
Why don’t you love me
Orkestern spänner ut fjädrarna och visar upp sig som en påfågel. En färgstark kakofoni som får öronen att göra en funkig tidsresa genom soulhistorien. Hon sammanfattar fyrtio år på sex minuter.
1+1
Beyoncé lägger sig ner på en flygel och låter rösten skjuta i väg som en raket. Det är förvånande att det inte går hål i taket.
Irreplaceable
Efter att ha flugit över publiken till en liten scen på andra sidan arenan gör Beyoncé en förtrollande version av ”Irreplaceable”. Jag har inte sett en starkare inlevelse sen Mary J Blige. Alla, precis alla, sjunger ”to the left, to the left...”
Love on top
Blygsam på skiva. Men i Globen är låten, som svänger lika nostalgiskt som 90-talets swingbeat, så het att man kan grilla hamburgare på melodin.
Survivor
För kort, men samtidigt lika triumfartad som scenen när Rocky Balboa springer uppför trapporna i Philadelphia och sträcker upp nävarna i en segergest.
Crazy in love
Blåset. Det känns alltid som att frontalkrocka med ett soultåg.
Single ladies (put a ring on it)
Andlös.
Grown woman
Lika underhållande som konfetti och Little Richards ”Tutti frutti”. Men nya låten är lite för svag för att vara det näst sista numret.
Halo
Snyftaren är lika svulstig och oemotståndlig som slutet av en fantastisk Hollywood-matiné. När Beyoncé låter rösten gospelhetsa publiken mot slutet är intensiteten vulkanisk.